Behalve dat bedrijf dat zoveel mogelijk mensen uit de uitkering probeert te houden en dat met zo veel mogelijk brieven, zo min mogelijk uit legt, is het UWV ook een bedrijf waar mensen werken. Steeds minder mensen, want ook het UWV heeft crisis en moet bezuinigen. Zo zijn er in Nederland (steeds minder) kantoren, waar men op de afdeling ziektewet kan werken, of op de afdeling WIA, of natuurlijk bij het enorme callcenter. “Goedemorgen, UWV, waarmee kan ik u van dienst zijn?” Dit callcenter, het Klantcontact center, oftewel het KCC, profileert zichzelf als een leer/werkbedrijf, dat zich richt op mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een  mooi streven, wat prima ingrijpt op wat het UWV verder doet, namelijk mensen uit de uitkering houden.Dus als je geen diploma hebt, maar wel verstand, dan is het KCC iets voor jou. Mankeer je het een of ander, waardoor je nog wél kunt werken, maar niet meer makkelijk een baan vindt, ook dan is het KCC iets voor jou. Het KCC zit dicht bij het vuur, dus aanpassingen aan de werkplek, die elke werkgever verplicht is te maken alvorens je ziek te melden, zijn zo gemaakt. De kennis van ziekte en arbeidsongeschiktheid is zo groot, dat men heel goed in staat is om werknemers hier goed in te begeleiden.Klinkt logisch he? Het is alleen niet waar! Voor de vaste werknemers van het UWV die op het KCC beland zijn, is het wel waar. Dan zijn er aangepaste roosters, aangepaste toetsenborden, beeldschermen, muizen, stoelen… het kan niet op. Maar kom je, zoals het gros dat er werkt, gewoon van het uitzendbureau, dan zijn de hulpmiddelen ineens een stuk beperkter.  Dan ben je maar een nummertje. Zo werkte op het KCC nummertje 113. Een dame met een goed verstand, die door omstandigheden nooit een diploma had behaald. Een goede babbelaar, leergierig, dienstverlenend ingesteld, kortom, een goeie voor het KCC. Binnen de kortst mogelijke tijd had ze alle beschikbare cursussen doorlopen en kon ze vrijwel alle klanten van het KCC helpen. Ook had ze het vereiste MBO-3 diploma behaald en was lekker op weg voor MBO-4, waarna, zo was haar beloofd, ze in aanmerking kwam voor een HBO opleiding. 113 had flink last van astma, was vaak benauwd, maar deed er alles aan om op het werk te komen. Dan maar benauwd bellen, dan maar uitgeput naar huis en extra aan de medicijnen. De balans was een beetje zoek, maar haar inspanning werd gewaardeerd. Dacht ze. Op een dag kreeg ze te horen, dat ze misschien maar beter thuis kon blijven als ze zo benauwd was, immers dan had niemand iets aan haar en moest ze maar vrije uren opnemen. Of nee, dat kon niet, want dat paste niet binnen het rooster, ze moest zich maar ziek melden. Maar toen was ze te vaak ziek, dan maar het rooster aanpassen. Maar nu werd ze te lastig, en er waren ook foutjes in haar werk gevonden. Ja het klopt dat we het vorige week nog wel zo deden, maar deze week niet meer . Door jouw ziekte heb je het niet meer in de hand en we gaan jou tegen jezelf beschermen… ziek uit dienst! Nummer 87 werkte al jaren voor het KCC. Ze had al diverse prijzen gewonnen voor klanttevredenheid, leidde collega’s op, werd gebruikt als goed voorbeeld tijdens trainingen.Ook nummer 87 was ziek. Helaas was haar ziekte progressief. Geen probleem, vond haar leidinggevende. Er mocht bij Gods gratie (want de floormanager was het er niet mee eens) een aanpassing aan haar werkplek komen, eentje die ze zelf mee bracht. Haar rooster werd aangepast en ze werd geprezen om haar positieve instelling en het feit dat ze er altijd was! Ook al zou ze verder achteruit gaan en kon ze nog maar twee uur per dag werken, geen probleem! Tot het zo ver kwam, dat ze twee jaar ziek was en de WIA in zou moeten. Nee, kunnen. Niks aanpassingen, eigenlijk waren ze daar al veel te ver in doorgeschoten. We gaan jou tegen jezelf in bescherming nemen, kijk eens wat je allemaal nodig hebt om te kunnen functioneren, je loopt op je tandvlees en je klanttevredenheid is dan nog wel 100% , maar hoorden we daar niet een foutje? We begrijpen best dat je werk voor jou heel belangrijk is, maar...Ontslag. Een heel ander nummertje meldde zich bij het UWV voor een ziektewetuitkering. Ze was inderdaad ziek, had eigenlijk misschien beter eerder kunnen stoppen met werken, maar ja, dat lag niet in haar aard. Nu echter, wist ze niet meer zo goed hoe ze het moest bolwerken, ze leefde eigenlijk alleen nog maar om te werken! Dus naar de Verzekerings Arts van het UWV. "Ja maar mevrouw, u heeft al die tijd toch gewoon achttien uur per week gewerkt? En nu ineens niet meer? Maar in theorie zou u dat straks gewoon weer moeten kunnen.  En u komt hier ook veel te vrolijk binnen. Nee hoor, houdt u er maar rekening mee dat u geen ziektewetuitkering krijgt en gewoon honderd procent hersteld wordt gemeld". Dit nummertje had reuma. Haar vingers stonden al redelijk krom, haar knieën deden soms pijn alsof er messen in gestoken werden waardoor ze 's nachts wel in bed lag te draaien en te woelen en wenste dat die benen eraf zouden vallen. Haar nek gaf ook steeds meer problemen, maar inderdaad, lachen kon ze nog wel, de reuma zat niet in haar kaken. Welkom bij het UWV, waarmee kunnen we u het snelst lozen?

Ontvang urgent nieuws direct via ons WhatsApp kanaal!
Nieuw - ontvang urgent nieuws als vermissingen, belangrijke 112-meldingen of andere calamiteiten direct via ons WhatsApp kanaal! Klik hier om je direct aan te melden of hier voor meer informatie.

Max Joling

Over de auteur

Max Joling

30-jarige redacteur die objectieve artikelen schrijft maar ook eens een eigen schrijfsel publiceert met het doel te inspireren of aan te zetten tot nadenken. Die kun je hieronder lezen.

Eerder gepubliceerd

Meer artikelen uit columns