Frikandellencrisis. Er werd al over gesproken, maar nu heb ik wellicht de ware betekenis achterhaald. De Dikke van Dale kan opdoeken. Het ontwerp van grootverpakkingen geeft uitleg: geen 20x75 gram meer, maar 20x70 gram. Dat ene getal, moet je maar net opvallen. Zoek de verschillen. De uitgelichte afbeeldingen bij het online bestellen geven nog de oude (vertrouwde) verpakkingen aan. Het tarief is echter hetzelfde gebleven. Nou ja, hetzelfde? In twee jaar tijd is de grootverpakking zo’n 1,30 euro duurder geworden.

Ik, als fijnproever, moet eerlijk bekennen, dat ik afgelopen week al enig verschil proefde op het moment dat ik een hap nam van Hollands’ meest geliefd- en gewaardeerde snack. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plaats, toen mijn oog viel op de verpakkingen. De spreekwoordelijke klomp brak finaal in tweeën. 

Nu dus, minder voor meer. Honderd gram minder, voor 1,30 euro meer. 

Natuurlijk merk je dat terug in de smaak. De hele verhouding is anders, vergelijkend met kleine gehaktballetjes versus een bal gehakt waar menig mens ‘u’ tegen zegt. De smaakbeleving. Opnieuw een cursus airfryeren volgen of genoegen nemen met doorbakken uit de frituur. 

Waar zijn de mensen die verstand hebben van tweecomponentenlijm? Uit protest afreizen naar New York om aldaar een verpakking frikandellen tegen Van Gogh's Sterrennacht te werpen? "Dutch man (28) throws delicious snacks to Van Gogh’s Starry Night in New York", ik zie het in gedachte al staan op de voorpagina's van de internationale bladen. 

 Zou men over een aantal jaren alleen nog de mini-frikandellen verkopen - 20x18 gram voor hetzelfde tarief? Ook dat zou een vorm van ondernemen zijn. Ach ja. Inflatie, hé?

Alles wordt duurder, alles wordt minder. Zo ook de frikandel. De nieuwe tijd, het nieuwe normaal.