Vandaag is het weer zover, Valentijnsdag. De jaarlijks terugkomende dag die ooit in het leven is geroepen om extra aandacht te geven aan de liefde, maar hedendaags vooral een commercieel gebeuren is. Ook lijkt Valentijnsdag tegenwoordig vooral een moet-je, gezien veel partners van elkaar verwachten iets te krijgen. De verwachting, ja, spontaan is het totaal niet. Een kaart, chocolade of bloemen. Vanwege het thema (Valentijnsdag) betaal je al snel een paar euro’s extra. De commercie.

Hoe meer er over Valentijnsdag wordt gesproken en de aandacht die er bijvoorbeeld in winkels en op televisie aan wordt gegeven, hoe meer je zou geloven dat je er iets mee zou moeten doen. Zo ook met Kerstmis, Moederdag en Vaderdag. Het commerciële oogpunt telt hedendaags voor deze thema-dagen.

Laatst was mijn schoonvader jarig. Je weet wel, zo een man die alles al heeft en je daarbij hoofdpijn krijgt wanneer je denkt aan een potentieel cadeau. Mijn schoonmoeder vroeg zich af of zij niet gewoon een gloednieuwe Sonos-box van de muur kon schroeven en kon inpakken, om alsnog een cadeau te hebben. Grappend natuurlijk. Uiteindelijk kozen we voor een ervaring - kaarten voor de musical Les Miserables - als cadeau. Want, dat is iets waar je iemand die alles al heeft, blij mee kunt maken. 

Zo ook ergens met Valentijnsdag. Alles wat mijn vriend en ik te wensen hebben, kopen wij het hele jaar door. Een kaartje, zoals met Valentijnsdag, kan ook het gehele jaar door gegeven worden. En, moet je per se wachten tot die ene dag in februari voor een bosje bloemen of doos chocolade? Nee, allerminst. 

Of ik dan aan Valentijnsdag doe? Wanneer ik er aan denk, en ik mijn creativiteit kan uiten. Met een kaart. Dit jaar met een airfryer - natuurlijk ook grotendeels uit eigen belang. Vanavond gaan we fryen, let daarbij op de woordspeling. De ervaring, hé? In alle opzichten.