Het voordeel van ouder worden is dat je door de jaren heen op ieder gebied steeds meer vakmensen om je heen verzameld. De levenservaringen die je op doet, vervolgens het filteren, zorgt er voor dat je op steeds meer gebieden de juiste expertise weet te vinden.

Zo heb ik bijvoorbeeld Barry Swart als er juridisch 'iets' moet gebeuren, Rico Eerenstein wanneer ik een nieuwe auto nodig heb, Maarten Glasmeier voor het onderhoud hiervan, Annet Streefkerk als je van je levenspartner af wilt (nee, nee, er is bij mij niets aan de hand!), Gert Jan Cozijnsen om de bovenkamer te resetten en Ivar Dirkmaat als er hypothecair iets geregeld moet worden.

Zo bouwt iedereen naar verloop van tijd zijn persoonlijke netwerk van vakmensen op. Een persoon waar je op kunt vertrouwen.

Er is echter één beroep waar iedereen vroeg of laat teleurgesteld in raakt: de politicus. Nooit wordt je er, nadat je denkt de juiste te hebben gevonden en er op hebt gestemd, blij van.

In het slechtste geval worden ze vermoord of buitengesloten, en in een iets minder ongunstiger geval komen ze aan de macht en doen ze niet wat ze hebben beloofd, of erger nog, exact het tegenovergestelde.

Niet alleen landelijk, maar ook lokaal bij ons in Almere blijft het een zoektocht. Je zal bijvoorbeeld met je goede gedrag, want dat moet je er bij die partij (op het oog) wel voor hebben, op D66 hebben gestemd.

Je partij schuift dan Franc Weerwind naar voren als burgemeester. Die voordat hij als ja-knikker c.q. minister van Rechtsbescherming met zijn 'luisterend oor' (dat dan weer wel, al doet hij er vervolgens niets mee) wordt geïnstalleerd, vijf jaar in Almere, met de grootst mogelijke afstand naar de bevolking, op zijn handen gaat zitten.

Als wethouder schuiven ze beroepspoliticus Maaike Veeningen naar voren, die het vak eerder al in Amstelveen uitoefende. Waar zij vóór de verkiezingen nog plechtig beloofde te blijven, om daarna bliksemsnel haar kiezers achter zich te laten en naar Almere te vertrekken.

Dit, terwijl de partij de politiek ervaren, vakbekwame, betrokken Almeerder, Rene Peeters, geschikt voor beide genoemde functies, langs de kant laat staan. Politieke keuzes, geregiseerd vanuit 'Den Haag'.

Maaike Veeningen is een van de onlangs, vanwege het Floriade debacle, afgetreden wethouders. Met deze schijnbaar keurige dame kreeg ik mee van doen omtrent de beoogde bouw van een woontoren in Almere Haven. Schaamteloos loog zij de burgers en gemeenteraad, ondanks aangeleverde info en juridische advies die anders aangaven, voor dat die bouw 'onvermijdelijk' was. Dat was een regelrechte leugen, de tijd heeft dat inmiddels ook bewezen. Aan acteertalent ontbreekt het haar niet, want zij beweerde met droge ogen dat ze het zelf ook heel vervelend vond. De benadeelde senioren op het Havenhoofd, die tegen de toren aan zouden moeten kijken, radeloos achterlatend.

Nog steeds vraag ik mij naar aanleiding van dat dossier af of ze naïef, chantabel of corrupt was. In alle gevallen is zij daarbij overigens ongeschikt voor de betreffende functie. 

De grote leider van deze partij, mevrouw Kaag, met een mierzoete docu vlak voor de landelijke verkiezingen succesvol gehypt door de NPO, zal vanuit haar aangemeten slachtofferrol wel weer beweren dat ik dit zeg omdat vrouwen niet worden geaccepteerd in hoge functies, of in geval van Weerwind omdat hij een andere huidskleur heeft dan de mijne.

Zelf beweer ik dat mijn mening over Weerwind hetzelfde zou zijn wanneer hij groen, geel of wit zou zijn. Als ook van Veeningen, als er bij deze persoon een wormvormig aanhangsel aan de voorkant had gezeten en als voornaam naar de naam Gerard zou luisteren.

Zo benieuwd ben ik waar zij Veeningen nu weer gaan stallen. Toch niet wederom in het nieuw te vormen college van Almere waar ze vanwege incompetentie met haar collega's uit is opgestapt?