Uitgeschakeld. Sinds zondag heb ik te maken met hevige buikkrampen wat dinsdagavond eindigde in het oproepen van een ambulance die dan ook met sirenes aan kwam rijden. Dán duren minuten lang. Heel lang. Ik lag inmiddels in foetushouding en verging van de pijn.

Er werd aangeraden om naar de spoedeisende hulp te gaan, wèl met eigen vervoer. Door de ambulancebroeders werd ik in de auto van mijn vader gehesen en bij het ziekenhuis werd ik naar de spoedeisende hulp gesleept. Je zou denken dat je dan snel geholpen zou worden maar, helaas. Ik kon anderhalf uur wachten. Is de wachttijd voor spoedeisende hulp altijd zó lang? Tevens nooit geweten dat mijn prioriteit alsnog lager stond dan patiënten op de spoedeisende hulp die lachend binnen komen met een allergische reactie. De enige afleiding die ik had was een bekende Nederlander die net als ik alsmaar zat te wachten op de spoedeisende hulp. We deelden de onvrede.

De pijn is vergelijkbaar met wanneer je met een scheermes horizontaal over je buik zou snijden. En dat dan continu. Niet prettig.

Er bleken gelukkig geen ontstekingen te zijn in mijn buik en ook bleken mijn darmen naar behoren te werken. Een dag later bleek uit een buikecho ook weer dat mijn darmen inderdaad prima werkte, ik geen galstenen heb en met mijn alvleesklier alles in orde is. Vanwege slordigheidsfouten door de huisarts bij Gezondheidscentrum Parkwijk duren de vervolgonderzoeken allemaal veel te lang, ook mede doordat telefonistes die in opleiding zijn nog niet over de juiste kennis beschikken. Via een bandje hoor je eerst dat er zo'n 22 wachtenden voor je zijn en vervolgens wordt je na twee en een half uur teruggebeld. Medicatie is tot 17.00 uur af te halen, wordt om 16.40 uur even medegedeeld. Langsbrengen kon niet, door de eerdere medicatie was zelf rijden ook geen optie. Ach, gelukkig moest ik die avond toch weer naar de huisartsenpost. Het eigen risico is er immers toch al doorheen.

Zelfs een verwijzing voor de buikecho bleek eerst onjuist te zijn en een verwijzing met de goede informatie werd naar de verkeerde zorgverlener gestuurd. Voor het corrigeren van de verwijzing werd ook nog een consult gerekend. Ik vind het de medische maffia. De klachtbrief naar verschillende organisaties is gelukkig al geschreven en een inschrijfformulier voor een andere huisarts is al verzonden. Een verschil van water en vuur wanneer ik de huisarts in Parkwijk vergelijk met mijn vorige huisarts die helaas met pensioen ging nadat ik daar sinds ik geboren ben over de vloer kwam. Die mailde zelfs binnen het halfuur terug. Alle respect voor Lex.

Alles op zijn tijd, volgens de nieuwe huisarts. Zij heeft gelukkig nu al weekend en is er maandag weer. Wist u trouwens dat de huisarts elk kwartaal een som geld ontvangt puur vanwege het feit dat u staat ingeschreven bij diegene, ondanks dat u nooit zou gaan? Direct vergoed vanuit de basisverzekering. Dan is een driedaags weekend inderdaad de beste keuze voor deze huisarts in Parkwijk. Een erebaan. Nooit geweten dat, ondanks dat de zorg in Nederland als 'goed' wordt bestempeld, dit toch nog enorm slecht kan zijn. Volgens mij deel niet alleen ik die mening. Ik zou wel eens willen weten hoe dit bij andere gezondheidscentra is in Almere. Vertel het mij maar in een reactie (klik)!

Enfin, wat het dan wèl is in mijn buik? Dat is vooralsnog een raadsel. Het zou kunnen zijn dat het een complicatie na mijn maagverkleining in 2015, zoals verklevingen of een darmhernia. In beide gevallen zou ik na constatering met spoed geopereerd moeten worden. Maar daar is eerst een CT-scan voor nodig en natuurlijk is daarvoor weer een verwijzing nodig van de huisarts. Sinds dinsdag zit ik heerlijk aan de morfine en ben ik in vijf dagen tijd twee en een halve kilo afgevallen. Mijn lichaam pakt de reserves, en dat is te merken.

Het enige positieve aan het geheel is dat werkzaamheden waar nodig worden overgenomen door anderen, de hond op verzoek kan worden uitgelaten en er zelfs vrienden zijn die binnen een halfuur winegums brengen wanneer ik daar spontaan zin in heb. In zulke tijden weet je wie er voor je klaar staan. Wel een fijne kerstgedachte.

Update