Wij hebben in Nederland enorm veel verschillende uitkeringen, voor diverse 'doelgroepen'. Het tekent de beschaving van een land dat er voor mensen gezorgd wordt bij wie het tijdelijk of permanent tegen zit en is dus over het algemeen een goede zaak - denk hierbij bijvoorbeeld aan de WW, een uitkering voor werknemers die zijn ontslagen en tijdelijk (een periode die overigens steeds korter wordt) ter overbrugging naar ander werk een uitkering ontvangen.

Maar, je voelt het al aankomen, er zijn uitwassen die niét op mijn steun kunnen rekenen. De eerste is bijstand voor personen die wel degelijk kunnen participeren in de samenleving, maar dat nooit hebben gedaan en niet van plan zijn dat ooit te gaan doen. De beroeps nietsnut, die geholpen door allerlei extra's en kortingen vanuit overheidswege er voor kiest om de bijstand als hangmat te gebruiken in plaats van een vangnet. Speciaal voor hen zou ik het toejuichen als wij nog een miljoen immigranten in ons land opnemen, waarvan statistisch gezien meer dan de helft (en nu ben ik voorzichtig) een 'afstand tot de arbeidsmarkt' heeft waardoor het sociale stelsel onbetaalbaar wordt en instort.

Het tweede 'pijnpunt' vind ik juist het ontbreken van een uitkering voor een heel andere doelgroep. De doelgroep 'zelfstandig ondernemer'. Je kunt je als ondernemer dertig jaar lang uit de naad werken, de staatskas vullen met btw, belastingen en allerlei andere afdrachten die door de lokale, regionale, dan wel landelijke overheid worden opgelegd, maar als je na die jaren met je bedrijf in de problemen komt en failliet gaat ben je aan de beurt. Of eigenlijk niet aan de beurt als je het vanuit onze overheid bekijkt.

Je krijgt niets, maar dan ook helemaal niets, uitgezonderd wellicht steun van de voedselbank, zolang je niet al je bezittingen hebt verkocht en opgemaakt. Je geld, auto, je huis, alles moet op, voordat je, al dan niet na wat jaren schuldsanering, in aanmerking komt voor een bijstandsuitkering. Een bijstandsuitkering die, ondanks dat je vermogens hebt bijgedragen aan onze staat, even hoog/laag is dan de beschreven beroeps nietsnutten. Dit als 'dank' van de staat voor je inspanningen en afdrachten. Op dit moment zijn er meer dan 1 miljoen ZZP'ers, om maar eens een risicogroep te benoemen.

Aan de ene kant is het scherp stellen en versoberen van uitkeringen te verdedigen, aangezien het geld toch ergens vandaan moet komen. Wat niet te verdedigen is, is dat de politiek die de kaders vaststelt, hun eigen uitkering, de wachtgeldregeling, riant laat blijven. Voor -iedereen- in Nederland geldt dat je geen recht hebt op een uitkering indien je zelf besluit om ontslag te nemen. Behalve voor de politici zelf dan.

Om dicht bij huis te blijven: in Almere alleen al zijn er binnen anderhalf jaar tijd van één politieke partij (PvdA) drie wethouders zelf opgestapt. Allen met recht op die riante uitkering, de wachtgeldregeling. De ene stopt omdat hij met zijn partij uit het college stapt en de tweede omdat hij zich niet gesteund voelt door zijn collega's.

De derde omdat zij de kinderen zo mist en last heeft van de te hoge werkdruk (?), mede vanwege de reistijd naar Woerden. Om misverstanden te voorkomen, het betreft Woerden in de aangrenzende provincie Utrecht, waar zij ondanks dringende oproep en wetgeving zelf bleef wonen in plaats van de stad waar ze wethouder werd, Almere. Deze dame, die werkelijk niéts heeft toegevoegd aan onze stad, mogen wij als belastingbetaler riant onderhouden, zodat zij fijn thuis met de kinderen kan spelen, rustig de boodschappen kan doen, en haar man op zijn beurt in eigen woonplaats wethouder kan zijn.. Zeg maar beroepspolitici in de overtreffende trap. Vrouwlief neemt op kosten van de Almeerse belastingbetaler de huishouding op zich. Als de werkdruk dan ook nog te veel blijkt te zijn kan er nog wel een nanny en werkster van af.

Het beperkt zich helaas niet tot Almere en de PvdA, maar over bijna alle andere partijen en in het hele land. Over bijvoorbeeld de VVD en Dijkhof schrijven is gezien de aandacht van de landelijke media overbodig. Hooguit kunnen wij waarnemen dat deze partij zich verschuilt achter de mede door hunzelf opgestelde wetten, en de morele waarden sinds Rutte premier is blijkbaar vaarwel hebben gezegd.

Afgunst is mij vreemd, dus ik geniet oprecht van de invulling die de diverse politici geven aan het ellenlang wachten. Wachten wat blijkbaar hoort als je als politicus in de wachtregeling terecht komt (wellicht is de naam hiervan zelfs wel afgeleid?). Verhalen lezen over mooie reizen, vakanties, leuke trips, veel tijd vanwege ontbreken van enige druk voor zoeken naar ander werk in combinatie met een riante uitkering is erg leuk, omdat politici er over het algemeen iets vermakelijks of interessants over kunnen schrijven.

De ergernis zit hem bij mij in het gebrek aan zelfreinigend vermogen van politici, het onrechtvaardigheidsgevoel richting de gewone man of vrouw en het zonder enige gene zelf in stand houden van deze uitzonderingspositie. De vergelijking van de invulling van de uitkeringen die politici zichzelf toe eigenen ten opzichte van ieder ander die door omstandigheden moet terug vallen op ondersteuning, uitgezonderd ons koningshuis, gaat volledig mank.