Het is denk ik nu sinds een jaar of vijf echt in schwung, de Vrijmibo. Voor de lezers die net als ik wat traag zijn in het opnemen van nieuwe trends – de betekenis is voluit: vrijdagmiddagborrel. Bijna iedere horeca ondernemer die zichzelf respecteert vindt dat hij het moét organiseren.

Borreluurtjes op de vrijdagnamiddag waarbij je als extraatje een hapje, een DJ, welkomstdrankje of als je pech hebt een optreden van een lokale zanger krijgt aangeboden, zodat je elkaar door het altijd te hoge volume niet alleen niet meer kan verstaan, maar daardoor ook nog verplicht aan het luisteren bent. Vanaf de opstart heb ik een aversie tegen de vrijmibo, een aversie die ik tot voor kort niet kon verklaren.

Een drankje nuttigen, een paar, of wanneer het echt gezellig is een heleboel, vind ik vind geen straf. Sterker nog: dat mag ik graag, misschien wel te graag, wanneer ik kritisch naar mijzelf kijk wellicht ook iets te vaak, doen. Dat ik om de hoek van de horecaboulevard in Almere Haven woon, sinds het plaatsen van enkele beachflags door de gemeente omgedoopt tot 'Almere Haven Promenade', is dan ook geen toeval en komt niet (alleen) doordat mijn echtgenote dit wil. Je hoeft na een borrel niet meer aan het verkeer deel te nemen of ingewikkeld te doen om je auto de volgende dag op te moeten ophalen nadat je niet meer precies weet hoe je de avond ervoor thuis bent gekomen.

De aversie zit hem ook niet in de muziekkeuze omdat ik mij niet overmatig stoor aan hetzelfde repertoire waar horecagelegenheden zich op dit soort bijeenkomsten toe beperken. Zelfs niet aan de eentonige carrousel van lokale zangers die telkens opnieuw blijven langskomen. 

Nee, het grootste deel van de aversie zit hem er in dat horeca ondernemers het blijkbaar nodig vinden dat wij precies op vrijdagmiddag langs komen. Dat slaat nergens op. Een deel van de mensen die je op deze borrels tegen komt heeft geen werk. Hetzij omdat zij met pensioen zijn, hun zakken al hebben gevuld, afgekeurd, werkloos of simpelweg te lui. Een groter deel zijn de ondernemers die zelf hun tijden invullen of personen die in een continu rooster werken. Er blijft dan een minuscuul deeltje over van mensen die een ouderwetse negen tot vijf baan hebben, van maandag tot en met vrijdag.

Het zal toch niet waar zijn dat de horeca voor dit kleine, afnemende groepje personen, die blijkbaar zó blij zijn dat hun werkweek bij hun baas er op zit en voor een paar dagen mogen stoppen met het eentonige werk, de vrijmibo organiseert? Zodat deze trieste personages zich vol kunnen laten lopen en zich (te laat) thuis melden voordat zij het weekend met vaste verplichtingen ingaan, zoals onder meer verjaardagen, kinderen van en naar sport transporteren, familiebezoek, en de wekelijkse boodschappen. Waarom het borreluurtje afstemmen op enkele treurwilgen?

Daar komt bij dat ik mij niet gedwongen wil voelen om op een vaste dag en tijdstip te borrelen die door de horeca is bepaald. Dat wil ik zelf bepalen. Dat is ook precies de reden dat ik geen wekker heb. Je laat je toch niet door een apparaat die een afschuwelijk geluid produceert dwingen om wakker te worden? Met een beetje pech wordt ook nog een mooie droom op het hoogtepunt afgebroken.

Maar, het ergste aan de vrijmibo is misschien nog wel dat je moet kiezen tussen al die horecagelegenheden die allen op hetzelfde tijdstip 'pieken' met hun vrijmibo. Iedere keuze die je maakt is derhalve desastreus, omdat je weet dat je op dat moment vele andere mooie momenten elders mis loopt.

Vandaar deze column, met een oproep aan de horecaondernemers om inventiever te zijn. Wijk af, denk 'out of the box', en organiseer een womibo, of een dimibo. Dan kan iedereen, uitgezonderd de treurwilgen, bepalen wanneer er gebruik wordt gemaakt van een georganiseerde borrel. De totale klandizie zal groeien, aangezien dan ook werkers in de horeca zelf naar een 'mibo' kunnen gaan wat op vrijdagen vaak niet mogelijk is. En de werkers met een continu rooster, alsmede de niet-werkers, een dag kunnen kiezen, en de reguliere stappers (gezelligheidsdieren) ook nog een tweede borrel namiddag kunnen gaan gebruiken. Of zelfs drie, vier of vijf!

In geval van spreiding van de mibo's zal ik er hoogstpersoonlijk op toezien of deze dagen succesvol zullen zijn.