Stel dat de gemeente de afvalstoffenheffing verlaagt van 377,68 euro per jaar, naar driehonderd euro en zegt tegen de afvaldienst: 'Voor dit geld doe je het maar en als je tekort hebt, dan heb je pech'. Eind oktober is het geld op en de rest van het jaar kan er geen afval meer opgehaald worden. Wettelijk gezien kan dit helemaal niet, want de gemeente is verplicht om de afvalinzameling goed te organiseren. Maar, stel dat we dat toch zouden doen.

Doordat het afval zich al die maanden heeft opgestapeld is er een hoop viezigheid in de stad. Ook is er veel overlast van ongedierte dat op het afval is afgekomen. De harde werkers van het Almeerse afvalbedrijf werken in januari het klokje rond en alle problemen worden weer opgelost. Omdat het inlopen van de achterstand en het oplossen van alle problemen zoveel extra tijd en geld kostte, is dat jaar het geld voor de afvalinzameling al op in augustus..

Een onrealistisch verhaal. En toch is dit een maatregel waar de gemeenteraad weken over heeft gepraat voor de jeugdzorg. Wettelijk gezien is de gemeente verplicht om ervoor te zorgen dat jongeren zorg krijgen die zij nodig hebben. Maar, ieder jaar geven we weer meer geld uit. Geld dat we eigenlijk niet hebben. Daarom stelt de wethouder voor om een zogenaamd budgetplafond in te stellen. Een duur woord voor van tevoren bepalen hoeveel geld er uitgegeven mag worden en geen cent bijleggen. Als het geld op is, zullen jonge mensen moeten wachten op het nieuwe jaar voor zij zorg krijgen. In januari moeten de zorgorganisaties niet alleen de achterstand inlopen, ook ontstaan er grotere problemen doordat die jonge mensen maanden moesten wachten op zorg.

Een budgetplafond bij de afvalinzameling zorgt voor zichtbare problemen; afvalbergen op straat en ongedierte. De problemen die ontstaan in de jeugdzorg zijn minder zichtbaar, maar niet minder reëel. Deze maatregel zorgt niet voor meer grip op de kosten en minder uitgaven, maar zorgt ervoor dat de gemeente volgend jaar extra geld kwijt is doordat er een achterstand ingelopen moet worden en de problemen groter zijn geworden. Wat D66 betreft is dit een maatregel die nooit genomen moet worden.

De wethouder moet in gesprek met de zorgaanbieders, goede afspraken maken en zorgen dat deze worden nagekomen. Daar is de dreiging van een budgetplafond niet voor nodig. Als iemand zorg nodig heeft, dan moet die zorg geleverd worden.