Hieronder leest u de verklaring die Tjeerd Herrema donderdagavond voorlas tijdens het debat op het stadhuis welke was aangevraagd na een ingediende klacht door krant Almere Deze Week.

"Voor u staat een denkbeeldige wethouder die even voor 23.00 uur op maandag 4 juni even uit de fractievergadering wegloopt om een partijgenoot te telefoneren met zijn privé smartphone. Hij gaat dan naar de wc. In een tijdsbestek van 2 a 3 minuten besluit hij bewust een journalist van de lokale media te bellen waarmee hij tot dan toe alleen een zakelijke relatie onderhield en die zelf regelmatig initiatief nam om via Messenger off the record zaken aan hem voor te leggen.

In dat belcontact via Messenger dat slechts 11 seconden heeft geduurd denkt de journalist seksuele handelingen te horen. Vervolgens gaat de wethouder rond 23.04 uur weer naar de fractie maar zit vast. Iemand van de fractie doet de deur open en er wordt geheel in de PvdA tradtitie nog lang doorvergaderd. Dat is de basis van de klacht die Almere Deze Week heeft ingediend.

Een wethouder die dat doet verdient het niet om in functie te blijven. Sterker nog, hij zou niet eens benoemd moeten worden. De volgende dag meldt de journalist die dit gehoord heeft, rond 12.00 uur dat hij iets ongebruikelijks gehoord heeft, het vast een broekzakgesprek is en hij er niets mee doet maar let de volgende keer wat op. Dat is het eerste moment dat de wethouder merkt dat er die vorige avond iets gebeurd is. De heftigheid van het door hem beleefde geluid werd niet duidelijk.

De wethouder bedankt hem en neemt maatregelen en zegt achteraf 'ik hoop niet dat je rode oortjes hebt gekregen', bedoeld in de zin dat je dingen gehoord hebt die niet voor je bedoeld zijn.

En op 6 juni wordt alles ineens een andere film. Almere Deze Week kondigt artikel aan waarin de gebeurtenis op de 4e juni met het inmiddels niet meer bestaande geluidsfragment van 11 seconden de basis is van de klacht tot seksuele intimidatie en ADW dreigt met publicatie hiermee.

Over de gevolgde procedure gaat de burgemeester verder in.

Een beschuldiging van seksuele intimidatie is misschien wel één van de zwaarste beschuldigingen die je bestuurlijk kan meemaken. En geloof mij, ik ben daar kapot van. Ondanks het aanbod om technisch onderzoek beschikbaar te stellen in mijn vrijwillig beschikbaar gestelde telefoon en andere privé documenten heeft ADW toch besloten tot publicatie zoals bekend.

Daarmee is forse schade aangericht nog los of het de juiste toedracht. Waarbij journalistieke principes wordt geweld aangedaan. Het bewuste geluidsfragment van 11 seconden blijkt niet meer te bestaan, is door 1 persoon gehoord en geduid, de persoon is zelf journalist en is tevens beoordelaar van dit geheel. Slachtoffer, journalist en rechter in één hand. Een gevaarlijke combinatie.

De krant die daarvoor 3 artikelen publiceerde dat ik niet als wethouder terug zou komen op basis van vertrouwelijke bronnen rond de coalitievorming start een wee na installatie van het nieuwe bestuur de volle aanval op de persoon waarvan zij begrepen hadden dat die niet terugkomt. 

Deze vorm van Trial by Media heeft ook gevolgen in de politieke wereld, steeds vaker wordt al een politiek oordeel geveld los van feiten. Een politieke cultuur die met de opkomst van de PVV steeds meer als normaal wordt beschouwd. We zien het ook in de raad helaas terug.

Maar de afgelopen week is mij gebleken dat die norm ook de nieuwe coalitie heeft bepaald. Zonder van het aanbod gebruik te maken om nadere duiding van mijn kant of de resultaten van verder onderzoe op een zo zware beschuldiging af te wachten werden moties van afkeuring aangekondigd en werd gister door de fractievoorzitter van de coalitiepartijen (uitgezonderd de PvdA) het vertrouwen in mij opgezegd. Dergeijke gang van zaken doet zware afbreuk aan de principes van behoorlijk bestuur en introduceren een cultuur in de coalitie die ik juist heb bestreden. Deze meer PVV cultuur heb ik bestreden in mijn werk en optreden en die keizers heb ik ieder geval laten zien dat die cultuur minder ruimte moet krijgen. Nu deze werkwijze bij de eerste zware test van dit college blijkt moet ik concluderen dat dat een cultuur is waarin ik niet kan en wil werken. Het lijkt meer op een afrekening van de coalitieonderhandelingen via de band van de krant die ruimte bood aan eerdere aanvallen.

Het nieuwe college heeft stilzwijgend de cultuur van fractievoorzitters geaccordeerd maar niet bespreekbaar gemaakt. Ook hebben weinigen iets laten weten in deze lastige periode. Ik vraag u nog eens terug te kijken wat de collegialiteit in de praktijk betekent."