Vandaag ben ik jarig. Er 27 jaar op de teller. Allereerst, ik weet dat niemand van jullie zich kan inhouden zo op een gewone werkdag maar, jullie staan vrij om een frikandelletje te eten. Schaam je niet. Doe eens gek. We slaan allemaal wel eens door. Zo in komkommertijd, jaarlijks rond juli, leek het mij een goed idee om de aandacht eens te verleggen naar een totaal ander onderwerp. Geen objectieve berichtgeving over schietpartijen, steekpartijen, gemeentelijke financiële tegenvallers, nee, iets positiefs. Lekker subjectief, zelf gekozen. Dat is het mooie verschil tussen 'journalist' en 'columnist'.

Wat ik voor mijn verjaardag wil hebben? Dat is een goede vraag. Ik heb alles al, en alles wat ik zou willen hebben - dat koop ik zelf wel. Daar hoef ik niet jarig voor te zijn. Ook ben ik een van de moeilijkste wanneer het om kado’s gaat. Maar echt. In het verleden gaven mensen kado’s eerder dan op mijn verjaardag uit ‘angst’ dat ik het zelf al zou kopen (ik kan nooit wachten). Of, ik bedank vriendelijk wanneer ik het kado niet leuk vind - de een zou het verwend of ondankbaar noemen, maar ik heb geleerd om ‘nee’ te zeggen. Ik durf dat, zelfs bij kado’s. Ik heb dan liever niets dan iets. Ik kan blij zijn met een kado, of helemaal niet. ‘Een beetje blij’ is onmogelijk. Alles of niets. Liever niets dan iets. De waardering voor het kado blijft, maar wanneer ik er niet blij mee ben - hou het zelf, breng het terug of maak er een ander mee blij. Ik ben heel moeilijk met kado’s dus.

Ik hecht tevens eerder waarde aan bijvoorbeeld een zelfgemaakte kaart met een lap tekst wat mij raakt, dan iets duurs uit dewinkel. Het persoonlijke, dat is wat telt. Wat dat betreft heb ik geen hekel aan jarig zijn of ouder worden. Ik ben zo’n type die blij zou kunnen zijn met een afschuwelijk verlept gekleid asbakje voor Vaderdag ‘want persoonlijk’, ‘want uniek’, ‘want moeite’.

Het is sinds een aantal jaren cliché om een donatie-actie te houden met je verjaardag, mede dankzij Facebook, maar het bedrag van dat verjaardagskaartje - zo een 2 tot 4 euro - het kan beter geïnvesteerd worden. Aan het goede doel.

Welk goede doel? Stichting Dierenthuis in Almere . Sinds 2012 ben ik daar bekend mee, het is een stichting voor kansarme dieren die daar het leven krijgen wat zij verdienen - de allerlaatste kans (foto1, foto2, foto3). Na eerder in hun leven bijvoorbeeld meerdere malen mishandeld te zijn waardoor zij niet meer deel uit kunnen maken van een gezin en daarom een dierenasiel voor hen geen optie is. Stichting Dierenthuis is dan het verblijf waar zij voor de rest van hun leven zullen zijn en een zorgeloos en liefdevol bestaan hebben.

Duizenden dieren waaronder gehandicapte hondjes (lichamelijk en fysiek - ook in rolstoel), katten met aids, blinde katten - paarden en kippen - enzovoorts. Ik kan garanderen dat donatiegeld niet wordt besteed aan exorbitant hoge salarissen van de directie. De directie van Dierenthuis, die is 24 uur per dag bezig met het vrijwilligerswerk. Zij 'leven' voor de dieren. Woon je in omgeving Almere, ga er eens heen. Het is indrukwekkend. Uniek in de wereld, en dat in Almere. Het plezier wat zichtbaar is bij de dieren, terwijl het contrast ooit 360 graden omgedraaid was. Pijn, angst en verdriet heeft plaatsgemaakt voor plezier, liefde en rust.

Dus, een donatie aan het goede doel. Al is het maar een euro. Dieren zijn niet veeleisend, zij zijn feitelijk al blij met een aai over de bol.

Dat ene euro'tje. Het kan gebruikt worden voor drie keukenrollen. Je zal het maar net tekort komen doordat een incontinent hondje in zijn mandje heeft geplast (je zou zelf maar je bed niet kunnen verschonen wanneer je incontinent bent.. Stel eens voor.). Dan ben je toch blij die euro gedoneerd te hebben. Twee euro is zes keukenrollen. Drie euro is twaalf kleine blikjes nat voer voor katten - twaalf blije katten met een feestelijke maaltijd. Zo kun je doorgaan met bedenken, tot honderden euro's.

Een donatie kan door online (klik) een machtiging in te vullen voor eenmalige donatie of per bank NL22 INGB 0009 3592 51 ten name van Stichting Dierenthuis.

Dat ene eurotje dus. Voor jou (en mij) een kleine moeite, voor de ontvanger (de dieren) een groot gebaar.
Namens mij bedankt, maar vooral namens die duizenden dieren bedankt. Ik heb zelf ook een bedrag overgemaakt vandaag. Cheers.