Het lukt mij niet om langer dan tien seconden te kijken en te luisteren naar Donald Trump: onsympathiek, zijn gezicht op een manier gekleurd waarbij ik denk dat de lampen in de zonnebank nodig aan vervanging toe zijn en bij het speechen een tuitmondje wat op een mislukte Duckface lijkt van dames die zich in een hele andere industrie manifesteren.

Trump’s blijkende impulsieve tweets lijken van een niveau als dat van een minderjarige. Ik realiseer mij dat ik die jongeren nu beledig met deze vergelijking. Tweets waarbij hij ook flink van leer steekt en tegen schenen schopt, omdat iets niet naar zijn zin gaat, en verandering wenst, nee zelfs eist!

Bij mijn eerste 'kennismaking' met Donald Trump (nog voor zijn verkiezing) had hij het over 'America First', het bouwen van een muur tussen Mexico en de Verenigde Staten en minder militaire bemoeienis in het buitenland. Tot mijn niet geringe verbazing (alle polls gaven hem immers geen schijn van kans) werd hij verkozen tot 45e president van de Verenigde Staten.

De meerderheid van Afro Amerikanen en Spaanstaligen stemden op hem, omdat zij geen vertrouwen meer hadden in de Democraten. Zij geloofden niet meer in de Clintons en zelfs niet in Obama, waar zij als eerste niet-blanke president hun hoop op hadden gevestigd. Ook de mensen met een middeninkomen voelden zich in de steek gelaten. Het massaal stemmen op Trump leek verdacht veel op een proteststem. Dit kón dus niet goed gaan.

Nu, na meerdere jaren, kan de schade van Trump worden opgenomen:

• De economie draait als een tierelier en overstijgt de meest gunstigste verwachtingen;
• De werkloosheid onder Afro Amerikanen en Spaanstaligen is nog nooit zo laag geweest;
• Nimmer zijn er zoveel arbeidsplaatsen gecreëerd en nooit in totaliteit zoveel werkplekken behaald in de historie van het land;
• Trump is de enige president die geen oorlog is aangegaan. Sterker nog, hij haalt zijn soldaten (bestaande uit onderklasse van de bevolking) steeds meer terug, stelt hen niet meer bloot aan levensgevaar in een land waar ze in veel gevallen nog nooit van hadden vernomen voordat ze werden uitgezonden, maar 'omwille van het bewerkstelligen van de democratie' naar toe moesten;
• Zonder bloedvergieten van eigen mensen schakelt Trump ondertussen een als internationale terrorist aangemerkte generaal van Irak uit;
• De eeuwenoude spanning met aartsvijand Rusland is geluwd. Gesprekken met Poetin zijn zelfs ontspannen en open;
• Trump is de eerste president die in gesprek gaat met zijn collega in Noord-Korea. Niet om thee te drinken voor de bühne, maar om afspraken te maken, kaders af te bakenen, en ook te waarschuwen;
• Obama stuurde een recordaantal illegalen terug naar Mexico. Trump dweilt liever niet met de kraan open en neemt beslissingen in plaats van letterlijk en figuurlijk álles op de loop te laten en dwingt op een harde manier binnen het congres maatregelen af om het probleem in een eerder stadium aan te pakken, namelijk bij de grens;
• De handelsovereenkomsten met andere landen worden aangescherpt (onder meer China) om de economie, ondernemingen, ondernemers, en arbeiders, in eigen land te beschermen;
• Afspraken met de Europese Unie verbreekt Trump met de mededeling dat de EU-landen eerst maar eens de beloofde twee procent van hun BNP in defensie (NATO) moeten steken aangezien Trump de Amerikaanse bevolking niet nog eens jaren financieel wil laten opdraaien voor de veiligheid van Europa.

Alle hierboven genoemde maatregelen die Trump neemt, komen direct en indirect ten goede aan het Amerikaanse volk. Dat bedoelde Trump destijds dus met 'America first'. Helemaal niet prettig voor ons als Nederland, Europeanen, Chinezen en de rest van de wereld.

Wij hebben gelukkig wel een minister president die aangenaam is om naar te luisteren. Hij komt bij de meeste van ons ook sympathiek over en is geliefd in het buitenland, waar zij hem graag, alsof het Sinterklaas betreft, ontvangen.

Prachtige plaatjes levert dit ook op: lachend en handenschuddend met andere regeringsleiders. Hij stuurt ook geen aanstootgevende tweets, maar juist persberichten met mooie volzinnen, bedacht en gecontroleerd door een aantal adviseurs en pr-specialisten. Hij neemt geen beslissingen waar mensen ook maar enige aanstoot aan zouden kunnen nemen: helemaal niet waar buitenlandse regeringsleiders iets van zouden kunnen vinden.

Illegalen (lees: afgewezen asielzoekers en niet te verwarren met vluchtelingen), laat hij niet uitzetten naar land van herkomst, want dat vinden deze mensen niet prettig en het betreffende land heeft hen daarom ook liever niet terug. Zeker niet als het criminelen betreft. Dat neemt hij, empathisch als hij is, allemaal mee in zijn langdurige overwegingen wat soms overkomt als besluiteloosheid.

Hij heeft ook geen rare kapsels of stupide mond- en handbewegingen en is ook keurig in het pak. Onberispelijk. Op geschikte momenten, met name waar veel jongeren zijn, zelfs sportief en een tikkeltje stout, door zonder stropdas te verschijnen.

Geen uitspraken in de trant van 'Nederland eerst', maar juist zorgdragen voor andere landen middels geld, via de Europese Unie, voor landen die het zelf over de balk gooien en niet of nauwelijks belasting heffen, of het niet innen. Met jaarlijks een paar procentjes belastingverhoging her en der, klein beetje btw verhogen, daar merkt de Nederlander toch niets van.

Nee, die Amerikanen zitten flink op de blaren. Wat mogen wij ons toch gelukkig prijzen met onze regeringsleider.