Goede voornemens bestaan bij mij uit doelen die ik dit jaar zou willen bereiken. Voor mij is het totaal zinloos om goede voornemens te hebben als stoppen met roken, meer bewegen, afvallen of naar de sportschool gaan. Al deze goede voornemens bevatten eigenschappen die berusten op uitstelgedrag. En van uitstel komt afstel. 

Zo had ik in 2015 de maagverkleining als doel, publiceerde ik in 2016 het boek daarover, behaalde ik in 2017 mijn rijbewijs en ging ik in 2018 op mijzelf wonen. In 2019 richtte ik mijn huis compleet nieuw in, kocht ik een nieuwe auto en zocht ik een baan voor 'er bij' vanwege de vele vrije tijd en verveling. De doelen zijn bereikt dankzij de motivatie en welwillendheid. 

Enfin, de doelen van 2020. Al langer heb ik het idee om een receptenboek te willen uitbrengen. Niet zo zeer om de nieuwe Rudolf of Hugo te willen worden of haute cuisine frikandellen bekendheid te willen geven, maar meer omdat ik denk dat mijn verhaal interessant zou zijn. In combinatie met mijn creativiteit en de door lezers omschreven lekkere schrijfstijl die ik zou hebben, kan het project slagen. Ik hoef er geen slaatje uit te slaan en verkoop de boeken tegen fabrieksprijs zoals mijn eerdere boeken, omdat ik het allang een bijzondere eer vind wanneer mensen het boek zouden kopen. Net als dat mensen ooit de door mij ontworpen kleding kochten en natuurlijk alle lezers die mijn stukken lezen. Ik hecht meer waarde aan waardering dan aan poen. 

Als kind was ik een moeilijke eter: qua groenten lustte ik alleen spinazie á là creme en bloemkool en at daarnaast voornamelijk frituur of simpele pasta bestaande uit de pasta, blokjes boterhammenworst of gehakt in combinatie met saus zonder stukjes. Onder meer het slechte eetpatroon creëerde overgewicht wat leidde tot een maagverkleining in 2015. Vervolgens ben ik mijn smaak opnieuw aan het ontdekken en lust ik zelfs paprika, spruitjes, prei, erwtensoep, rauwe en gebakken zalm, makreelsalade, vrijwel alle sushi en nog tal van gezonde(re) maaltijden. Ik volg masterclasses via YouTube om het vervolgens na te maken. 

Ik merkte dat het er voornamelijk aan lag dat eten vroeger verkeerd werd bereid: groenten werd altijd geprakt met aardappelen en overgoten met jus, het maakte niet uit wat voor groente het was. De bereiding blijkt de grootste magie. Vind je iets niet lekker, zorg dan dat het lekker wordt. Ook ben ik nuchterder geworden over het proeven van nieuwe maaltijden - vind ik iets niet lekker, dan spuug ik het gewoon weer uit. Zo proefde ik een aantal maanden geleden alsjovis. Het was geen succes, maar heb het wel even geproefd. Blauw kaas bleek ook niet mijn ding.

Een grote ambitie, maar ik ben een ambitieuze jongen. Wil je iets bereiken, dan moet je de brutaliteit hebben om stappen te durven ondernemen. In het verleden ging ik wel eens op mijn bek daardoor, maar dat zijn goede leermomenten. Het grootste gevaar door dit goede voornemen kenbaar te maken, is dat er bewijs van is ontstaan. Reden genoeg om het doel voor dit jaar te bereiken.

Mark my words. To be continued.