Al een aantal jaren schuift de gemeente Almere het probleem met de bootjes die bij Haddock weg moeten, vanwege de komst van de Floriade, voor zich uit. Dat terwijl ambtenaren en politici een deadline hebben: er moet immers tijdig een Floriade worden opgebouwd, dus de boten moesten nu toch echt een keer weg. Voor 1 oktober, zo is er met de bouwmaatschappij overeengekomen. 

Het niet nakomen van deze afspraak kan een flinke boete opleveren. Drie vervangende ligplaatsen werden in alle haast gevonden, want onder druk wordt zelfs op ons stadhuis alles smeerbaar en het probleem van de bootjes leek opgelost - ware het niet dat de inwoners van één van de gevonden locaties bezwaar maakte. Een handje vol mensen, drie kippen, een driewieler en een zwerfkat die in de wijk Fantasierijk wonen hadden geen trek in boten voor hun deur en maakten bezwaar. Wat ingangen bij de gemeente  deed vervolgens de rest van het werk om de boten uit hun buurt(je) te weren. Ondanks dat de bewoners twintig jaar geleden een tijdelijke vergunning hadden gekregen om slechts vijf jaar op die plek te mogen wonen, en dus effectief al iets van vijftien jaar weg hadden moeten zijn, werd het bezwaar gehonoreerd. Of zij direct een toezegging hebben gekregen om er nog tien jaar te mogen blijven zitten is onbekend.

Haast was nu echter geboden om een alternatief te vinden. In de haven van Almere Haven kun je wel wat boten kwijt, maar de haven is juist bedoeld om passanten aan te laten leggen en op die manier kennis te laten maken met één van de mooiste plekjes van onze stad. Hier een botenstalling van maken is daarom absurd en ongewenst. Tevens zou dit brood uit de mond van de ondernemers stoten aangezien passanten niet meer kunnen aanleggen, of slechts zeer beperkt. Het terrasbezoek van inwoners zou ook terug lopen. Inwoners vinden het immers leuk om boten van passanten te zien komen en gaan. Niet om boten, waarvan een aantal flink verwaarloosd, zij aan zij bij elkaar te zien liggen. De bezwaren zouden niet van de lucht zijn, met alle nadelige consequenties van dien. Tenzij je natuurlijk de ondernemers niet inlicht. Dat moet de geniale oplossing van één van de veertig (nee, dit is geen schrijffout, er staat 40) communicatiemedewerkers van onze gemeente zijn geweest: We plaatsen het wel als mededeling ergens ver weg op een website van de gemeente die niemand leest, maar we lichten hen zelf niet in.

Bijkomend voordeel: naast het uitblijven van binnenkomende bezwaren is dat je er ook geen werkzaamheden voor hoeft te verrichten. Een ouderwetse win-win situatie!

Riskant is wel het moment van het plaatsen van de aanlegsteigers. De reactie van de ondernemers kan furieus zijn. Ook daar had de slimme ambtenaar iets op gevonden: We plaatsen de steigers op maandag 9 september. De dag na het weekend van het Havenfestival zijn alle horeca ondernemers en medewerkers immers gesloopt en is de horecaboulevard grotendeels gesloten. Als een dief in de nacht plaatsen we die dag de steigers, die dan zijn opgebouwd voordat de eerste ondernemer zijn ogen opent.

Een godswonder is dan nodig om de steigers nog weg te krijgen. Uiteraard komt daar stront van, maar dat pareert de gemeente wel door aan te geven dat de plaatsing slechts tijdelijk van aard is. Net zo tijdelijk als de Fantasiewijk. De door de bevolking gekozen betrokken gemeenteraadsleden worden dan niet ingelicht. Wanneer die later gaan blaten, worden vast de vakantieperikelen als oorzaak aangegeven. Het college van burgemeester en wethouders vindt de oplossing prima. Die bestaat voor een groot gedeelte uit beroepspolitici, personen die gevoelsmatig niets met Almere hebben. Deze politici wilden niet eens in Almere komen wonen, ondanks dat dit een verplichting is bij het aannemen van hun lucratieve functie.

De hogere politici zijn over een paar jaar weer vertrokken naar hun eigen woonplaats en hebben geen last van de consequenties voor onze stad. Het zijn slechts passanten waarvoor, in tegenstelling tot de bootpassanten, in Almere wèl ruimte blijft bestaan.